Rozdział 1

Z perspektywy Emilie

- Meg, w końcu jesteś. - powiedziałam siedząc na miękkim łóżku w pokoju Nicki, trzymając na kolanach laptopa. Nasza przyjaciółka oczywiście musiała się spóźnić o trzydzieści minut.
- Teraz też mi zrobisz wyrzuty? - spytała mnie brunetka siadając koło mnie. Od razu dało się wyczuć od niej odór papierosowego dymu. Razem z Nic już się do tego przyzwyczaiłyśmy. Nie przeszkadzało nam to specjalnie, bo w sumie jest to normalne wśród młodzieży.
- Nie, nie mam zamiaru. I co to w ogóle za pytanie? - spojrzałam na nią lekko zirytowana tym co do mnie powiedziała.
- Czepiałaś się o głupi telefon, bo nie odebrałam. - powiedziała patrząc w kolorowy ekran komputera, by zobaczyć zapewne co robię. W jej głosie nie dało się wyczuć żadnej skruchy, a wręcz przeciwnie. Mówiła to jakby z pretensjami. Nie mogła zrozumieć tego, że się martwimy, jak zawsze, dlatego już nie miałam zamiaru z nią dyskutować na ten temat, bo wiedziałam, że nie ma to najmniejszego sensu.
- Dla Ciebie jest niezrozumiałe to co mówię, Meg. Dlatego nie mam zamiaru rozmawiać z tobą już o tym. - powiedziałam lekko zdenerwowana.
- No i bardzo dobrze. - powiedziała zadowolona, kładąc się na zajmowanym przez nią miejsce. Denerwowało mnie jej zachowanie wtedy, gdy uważała, że to co powie jest najlepsze. Ale taka już była, a ludzi się nie zmienia.
- Dziewczyny.. - zaczęłam nieśmiało, zamykając laptopa i odkładając go. - Musicie mi koniecznie w czymś doradzić, bo nie wytrzymam. - powiedziałam wywracając przy tym oczami. Nicki tylko spojrzała na mnie pytającym wzrokiem i skinieniem głowy zachęciła bym mówiła dalej, a Meg leżała z rękoma założonymi za głową i uważnie mi się przyglądała.
- Jason chce się ze mną umówić. - powiedziałam cicho. Był to chłopak, który również tańczył w naszej szkole tanecznej. Poznaliśmy się pewnego dnia, gdy ich grupa przyszła obejrzeć nas występ. Był pod wrażeniem i zagadał do mnie. Tak zaczęła się nasza znajomość. Treningi mieliśmy często w tych samych godzinach przez co widywaliśmy się cały czas. Nasza znajomość ciągnie się już około roku, ale dopiero niedawno powiedział mi co do mnie czuje i teraz próbuje mnie zdobyć. Na początku myślałam, że to typowy babiarz, ale jak się okazało to właśnie ja wpadłam mu w oko.
- To genialnie! Nad czym ty się jeszcze zastanawiasz? - powiedziała uradowana Nic, podbiegając do mnie i obejmując mnie ramieniem.
- On mnie kocha i dobrze o tym wiecie, a ja.. Ja nie jestem pewna co do uczuć do niego. Podoba mi się, bo jest przystojny i jestem nim zauroczona, ale nie wiem czy coś oprócz do tego.. - mówiłam przebierając palcami.
- Ale jak spróbujesz to się nie dowiesz i nie przekonasz. Czasami trzeba trochę czasu, by narodziło się uczucie między ludźmi. - mówiła spokojnie moja blond włosa przyjaciółka.
- Właśnie takie coś mnie wkurza. Kocha albo nie kocha. Jak kocha to niech z nim będzie, a jak nie kocha to po prostu nie i tyle. Nie widzę tutaj problemu. - powiedziała Meg, lekko podnosząc się i opierając na łokciach.
- Ale czasami niepozorna znajomość i relacje między ludźmi przeradzają się w coś więcej. Jedni mogą się nienawidzić, a jak się okazuje tak na prawdę kochają się, drudzy mogą nie być pewni swoich uczuć właśnie tak jak na przykład Emi do Jasona. Nie zawsze trzeba od razu sobie mówić 'Kocham Cię' albo iść ze sobą do łóżka. - mówiła Nicki.
- Dla mnie w ogóle ta cała miłość jest chora. Szeptanie sobie miłych słówek na ucho, całuski, sratatata i nie wiadomo co jeszcze.
- Jak kiedyś samą cię to spotka, to wtedy zobaczysz. - powiedziałam odwracając się w jej stronę.
- Mnie to nie spotka. Mam to w dupie, bo nie jest mi to potrzebne. - powiedziała Megan, wzruszając ramionami i lekko szczerząc się.
- O wilku mowa. - powiedziałam, spoglądając na ekran mojego telefonu, który zaczął dzwonić. Ja bez zastanowienia oczywiście odebrałam, gdyż był to Jason.
- Hej. - powiedział miło, zakładając za ucho kosmyk włosów.
- Cześć królewno. Co u Ciebie?
- Wszystko dobrze, a u Ciebie jak leci?
- Tak samo. Ale byłoby jeszcze lepiej, gdybyś poszła ze mną może na jakiś spacer. Co ty na to? - spytał zapraszająco.
- Z chęcią. - odpowiedziałam, uśmiechając się do siebie.
- W takim razie będę po Ciebie za 30 minut, dobrze? - spytał mnie, by się upewnić.
- W porządku, do zobaczenia. - odpowiedziałam, po czym wyłączyłam się i schowałam telefon do kieszeni.
- A jednak randka? - spytała mnie Megan, unosząc jedną brew do góry.
- Od razu randka.. Po prostu, tak idziemy na spacer, czy coś tam.. - mówiłam lekko mieszając się.
- Baw się dobrze. - szepnęła mi Nicki, całując w policzek. Przytuliłam ją w podziękowaniu i pożegnałam się z przyjaciółkami. Ruszyłam w stronę domu, bo musiałam się jeszcze przebrać. Chciałam mu się spodobać, zresztą faceci na pewno lubią, gdy dziewczyna dba o siebie. Po kilkunastu minutach znajdowałam się już w mojej posiadłości. Weszłam do środka i ruszyłam na górę do swojego pokoju. Nie miałam dużo czasu, bo jedyne dziesięć minut. Wyjęłam z szafy rurki w czerwonym, wyblakłym kolorze, białą bluzkę na ramiączkach a pod to czarną, koronkową bokserkę. Na wierzch narzuciłam czarną,
 skórzaną ramoneskę a na nogi włożyłam wysokie trampki, które połyskiwały w odcieniu srebra. Moje włosy, które dzisiejszego dnia były proste szybko rozszczesałam i zeszłam na dół.
- Gdzie ty znowu lecisz, skarbie? - spytała mnie mama, która siedziała z tatą na kanapie i oglądała telewizję.
- Umówiłam się. - odpowiedziałam, zatrzymując się i uśmiechając do rodziców.
- Tylko nie wróć za późno. - powiedział mój tata i puścił mi oczko.
- Dobrze, nie martwcie się. Pa! - krzyknęłam zamykając za sobą drzwi. Wyszłam z domu i zobaczyłam stojącego już Jasona, który był oparty o pień drzewa.
- Długo na mnie czekasz? - spytałam, zbliżając się do niego.
- Nie, nie długo królewno. - powiedział, witając się ze mną i dając mi soczystego buziaka w policzek, przez co moje policzka lekko nabrały rumieńców. - Zabieram Cię na spacer, wieczorny.. - szepnął mi na ucha na tyle blisko, że moje ciało przeszedł przyjemny dreszcz. Objął mnie ramieniem i ruszyliśmy wolnym krokiem przed siebie. Na dworze było już prawie ciemno, gdyż już było przed 21. Było coraz cieplej, a wakacje zbliżały się wielkimi krokami przez co wszyscy byli zadowoleni, bo oczywiście z tym łączyło się wolne od szkoły.
- Gdzie mnie prowadzisz? - spytałam, również obejmując go wokół pasa.
- Już prawie jesteśmy na miejscu. - powiedział, ukazując przy tym szereg swoich białych zębów. Znajdowaliśmy się w parku, który o tej porze zazwyczaj nie był odwiedzany przez wielu ludzi. Znajdowało się tam też małe jeziorko, przy którym można było przyjemnie posiedzieć, choćby patrząc na niebo, które o tej porze roku zwykle wyglądało pięknie. Czasami przychodziłyśmy tutaj z dziewczynami właśnie wieczorami, by po prostu posiedzieć w ciszy. Zawsze wtedy bardzo się relaksowałyśmy po zazwyczaj ciężkich dniach, bo ja miałam treningi a Nicki sesje czy też pokazy mody. Jedynie Megan nie mogła narzekać na to, że jest zmęczona, bo w końcu tak na prawdę nie robiła nic, jednak zawsze też marudziła. Jason chyba chciał mnie zaskoczyć, bo rzeczywiście wieczorami było to piękne miejsce, które można było podziwiać godzinami.
- Podoba Ci się? - spytał, gdy się zatrzymaliśmy, nie wypuszczając mnie ze swoich objęć.
- Uwielbiam to miejsce. - powiedziałam, zaciągając się powietrzem i zamykając oczy.
- Nie udało mi się Ciebie zaskoczyć, szkoda.. - powiedział, ale czułam, że na jego twarzy widnieje uśmiech. Ja puściłam go i usiadłam na trawie, po czym on zrobił to samo. Jednak nie usiadł koło mnie, lecz za mną,a ja oparłam się o jego klatkę piersiową. Siedzieliśmy przez chwilę w ciszy, a ja cały czas czułam się przy nim dobrze. Zamknęłam oczy i zaczęłam odpływać, kochałam to.
- Emilie.. - szepnął Jason, jadąc palcem po moim policzku. Od razu otworzyłam oczy, a moje serce zaczęło bić szybciej. Uniosłam głowę, by móc spojrzeć mu prosto w oczy i lekko uśmiechnęłam się.
- Jesteś piękna. - powiedział i zaczął się powoli zbliżać do mojej twarzy. Ja dotknęłam dłonią jego twarzy, co spowodowało, że od razu jego wargi spotkały się z moimi. Całował w bardzo subtelny sposób, tak jakby nie chciał, bym się wystraszyła. Sprawnie podniosłam się nie odrywając swoich ust od jego i odwróciłam się przodem do niego, oplatając jego biodra moimi nogami. Przystojny brunet docisnął mnie jeszcze bliżej do siebie przez co nasze ciała stykały się ze sobą prawie w każdym milimetrze. Chwyciłam jego twarz dłońmi a potem swoje palce zatopiłam w jego brązowych włosach i poczułam jego uśmiech.
- Emi, jesteś pewna? - powiedział po chwili, gdy się od siebie oderwaliśmy.
- Dlaczego nie? Nie dowiemy się, jeśli nie spróbujemy być ze sobą. - powiedziałam cicho, patrząc mu w oczy i lekko uśmiechając się.
- Nawet nie wiesz jak długo na Ciebie czekałem. - powiedział z uśmiechem. - Kocham Cię. - powiedział po czym przyciągnął mnie do siebie. Nie odpowiedziałam mu tego samego, chociaż wiem, że pewnie na to czekał. Nie byłam pewna tego czy go kocham, czy to jest tylko zauroczenie. Może moja decyzja nie była odpowiednia skoro nie byłam pewna swoich uczuć,ale jak to mówią: lepiej żałować, że się coś zrobiło niż, że się czegoś nie zrobiło. Przy Jason'ie czułam się bardzo dobrze, bez skrępowania i bezpiecznie więc wydawało mi się, że mam przy sobie odpowiednią osobę. Siedzieliśmy w ciszy, a lekki chłód uderzał w moją twarz. Nagle lekko wzdrygnęłam się, gdyż przestraszył mnie dzwonek i wibracja mojego iPhone'a, którego miałam w kieszeni. Spojrzałam na Jason'a przepraszającym wzrokiem a on tylko uśmiechnął się niewinnie i patrzył na mnie opierając się na swoich dłoniach, które spoczywały na trawie. Spojrzałam na wyświetlacz i była to wiadomość od Megan:

"Impreza w klubie? Nie odmawiaj Emi,
bo Nicki już zdążyła się wymigać. Będzie fajnie. "

"Nie wątpię" - pomyślałam sobie w myślach i od razu odpowiedziałam:

"Meg, niestety dzisiaj ja też nie idę.
Jestem z Jason'em. Następnym razem pójdziemy
wszystkie. Ale ty baw się dobrze i bezpiecznie..
Całuję.. :) xx "

- Wszystko w porządku? - spytał mnie mój chłopak. Tak, od dzisiaj mogłam go już tak nazywać.
- Tak tak. - zapewniłam uśmiechając się lekko i ponownie wtuliłam się w niego przysłuchując się biciu jego serca.

________________________________________________

I jest 1 rozdział :) Wiem, że on również może wydawać Wam się nudny, ale chcę Was wprowadzić do życia dziewczyn :) Może Wam się też wydawać, że nie jest on za długi, ale gdy tylko akcja się rozwinie będą na pewno dłuższe :) Kolejny postaram się dodać w niedzielę, a jeśli mi się nie uda to dopiero w piątek lub sobotę,  gdyż byłam tydzień chora i muszę nadrobić zaległości w szkole :( Następny rozdział będzie z perspektywy Megan, gdzie będzie już namiastka 1D :)
A ja czekam na Wasze komentarze i dziękuję za wszystkie jakie pojawiły się do tej pory, za liczbę obserwatorów oraz wyświetleń ♥ Mam nadzieję, że będzie Was tutaj ze mną coraz więcej ♥
Jeśli macie jakieś pytania dotyczące  mnie, bloga, rozdziałów, bohaterów czy czegokolwiek innego możecie pytać :)