Rozdział 8

Z perspektywy Megan

-I tobie jeszcze zależy?-spytałam zirytowana w stronę Emilie. Nie mogłam zrozumieć jak po tym, co zrobił Jason mogło jej jeszcze na nim zależeć. Potraktował ją jak swoją zabawkę, a ona chciała mu to jeszcze wybaczyć. Dla mnie było to niedorzeczne.
-Megan, ty nie rozumiesz-wyszeptała blondynka w moją stronę. Nie była w stanie normalnie mówić, gdyż cały czas zalewała ją fala łez.
-Jak to kurwa nie rozumiem? Dziewczyno, czy ty siebie słyszysz?-mówiłam zdenerwowana tym, co słyszałam z ust Emilie. Nicki siedziała obok niej obejmując ją ramieniem i gładziła drugą ręką w celu uspokojenia jej. Ja nie miałam takiego zamiaru. Nie zamierzałam mówić jej jaka jest biedna i jak mi jej szkoda, bo sama mu na to pozwoliła. Stałam nad moimi przyjaciółkami z rękoma skrzyżowanymi na piersiach i po chwili kontynuowałam dalej.-A jak cię w końcu uderzy to też mu to wybaczysz? Będziesz mu na to pozwalać?-dopowiedziałam, a Emi po raz kolejny zanosiła się od łez.
-Megan, skończ już!-krzyknęła w moją stronę lekko zdenerwowana Nicki.-Nie widzisz w jakim jest stanie? Mogłabyś się czasami powstrzymać.
-Niech w końcu dotrze do niej to, co mówię. Ty też nie myślisz realnie? Nie widzisz jak ten facet się zachowuje? Od samego początku mi się nie podobał i wiedziałam, że jest z nim coś nie tak. I co do tego całego związku też miałam rację. Kochasz go?-spytałam już o wiele łagodniej Emilie, kucając przed nią i chwytając za rękę. Ta siedziała przede mną, patrząc mi prosto w oczy i nie oddzywała się ani słowem. Wiedziałam, że nie potwierdzi tego, że go kocha. Nie kochała go od samego początku, a była z nim związana. Nonsens.
-Nie kochasz go?-spytała lekko zdziwiona Nicki naszą przyjaciółkę.
-Ale mi zależy-odpowiedziała, wycierając swoją twarz całą mokrą od łez.
-Zależeć, a kochać to dwie różne rzeczy, Emilie-powiedziałam, siadając obok blondynki i przytulając ją do siebie.-Proszę cię, bądź rozważna. Zawsze byłaś najrozsądniejsza z nas wszystkich i wierzę, że podejmiesz właściwą decyzję. A ja jak spotkam tego sukinsyna, to mu nakopę do dupy-powiedziałam, całując ją w blond włosy. Nagle rozległ się dźwięk mojego telefonu. Wstałam z łóżka i wzrokiem zaczęłam szukać miejsca skąd dochodzi dźwięk. Podeszłam do biurka, wzięłam mojego iPhone'a i nacisnęłam zieloną słuchawką.
-Halo?
-Wyjdźcie przed dom-usłyszałam wesoły głos Zayna, który nie czekając na moją odpowiedź wyłączył się. Wyjrzałam przez okno i od razu moje oczy powiększyły się dwukrotnie. Cała piątka z zespołu stała na pięknych, czarnych motorach i ubrani byli w tego samego koloru skórzane kurtki, które dodawały im bardzo dużego uroku i seksowności.
-Patrzcie-zwróciłam się do moich przyjaciółek, kiwając zachęcająco głową na znak, by podeszły do okna. Ich reakcja była prawie taka sama jak moja-oczy powiększyły się i na ich twarzy zagościł promienny uśmiech.
-Mamy zejść na dół-powiedziałam, ciągnąc je za sobą.-Emilie, popraw sobie makijaż, żeby nie poznali, że płakałaś-dodałam, wskazując ręką w stronę łazienki, a blondynka zastosowała się do mojej rady. Po chwili wszystkie trzy znalazłyśmy się na dole i przywitałyśmy z chłopakami.
-Skąd macie takie cacka?-spytałam naszych przyjaciół, przejeżdżając powoli ręką po czarnym motorze, na którym siedział Louis.
-To specjalnie dla Was, doceń to-szepnął mi nad uchem mulat, gdy oparłam się o pojazd, na którym siedział, a ja z lekkim uśmiechem na twarzy prychnęłam pod nosem.
-Nie traćmy czasu tylko jedźmy-odezwał się Liam, pospieszając resztę. Podnosząc się, z pozycji opartej o motor Malika spojrzałam lekko zdezorientowana w stronę moich przyjaciółek i z ich min dało się wywnioskować, że także nie rozumieją zajścia.
-Chwila, chwila-zaczęła Nicki, stając między chłopcami.-Jedźmy? O czym wy mówicie?
-Zabieramy Was na przejażdżkę. Nie pytajcie gdzie, bo to niespodzianka, a jak wam powiemy to już niespodzianki nie będzie-odpowiedział Harry miło się przy tym uśmiechając.
-Ale prze..-zaczęła Emilie, ale nie dane było jej skończyć, gdyż loczek od razu wszedł jej w słowo.
-Nie ma żadnych "ale". Wsiadajcie i nie przyjmujemy protestów-mówił zatykając przy tym uszy w zabawny sposób i zamknął oczy i gdy spojrzałam na niego nie mogłam powstrzymać cichego chichotu. Harry odwrócił się w stronę Emilie i poklepał ręką miejsce za sobą dając znak, że pojedzie z nim. Blondynka nieśmiało uśmiechnęła się i bez żadnego sprzeciwu usiadła za zielonookim. Nicki wsiadła z Liamem, a ja stałam i kierowałam się w stronę najbliższego osobnika, a był nim Louis. Nagle Zayn chwycił mnie za nadgarstek i przyciągnął swoją stronę po czym powiedział mi na ucho:
-Ty pojedziesz ze mną.
-Chyba jednak nie-odpowiedziałam z szyderczym uśmiechem na twarzy, wsiadając za Louisa. Ten tylko lekko kiwnął głową po czym założył kask i odpalił silnik, ruszając jako pierwszy.
-Prowokujesz Meg, prowokujesz-powiedział Lou, po czym również odpalił silnik ruszając, a ja tylko zaśmiałam się do siebie. Chwyciłam się bruneta i ruszyliśmy przed siebie.
 Po kilkudziesięciu minutach wjechaliśmy na pewien teren i rozpoznałam, że znajdujemy się na jednej z londyńskich plaż, na której już bardzo dawno nie byłam. Zeszłam z pojazdu zdejmując kask i idąc po piasku kierowałam się bliżej morza, gdzie już znajdował się Zayn, Liam i Nicki, a Harry z Emilie i Niall przyjechali zaraz za nami.
-Ze mną byłabyś szybciej-powiedział mulat, stając koło mnie i patrzył się przed siebie z lekkim uśmiechem na twarzy, a ja wyciągnęłam z kieszeni paczkę papierosów, biorąc z niej jednego i zapalając go.
-Co powiesz na randkę?-powiedział nagle mulat w moją stronę, na co ja zareagowałam głośnym śmiechem.
-Że co proszę? Randkę?-spytałam rozbawiona tym, co usłyszałam.
-Tak, Panno Whitman, dobrze słyszysz-powiedział, odwracając się w moją stronę.
-Więc chyba coś się panu pomyliło, Panie Malik-odpowiedziałam, odwracając się na pięcie i ruszając przed siebie jednak nagle mulat chwycił mnie i przerzucił przez ramię ruszając w stronę morza.
-Puść mnie do cholery-powiedziałam, uderzając pięścią w jego plecy na co ten zareagował melodyjnym śmiechem.-Zayn bo nie ręczę za siebie-syknęłam, a on wchodził coraz głębiej, gdyż woda sięgała mu już ponad kolana. Lubiłam pływać, ale na pewno nie wtedy gdy miałam na sobie ubrania, a nie miałam innych na zmianę. Usiłowałam przemawiać na wszelkie sposoby i uprzedzić Malika, że wrzucanie mnie przez niego do wody na pewno dobrze się nie skończy nie działało nawet w najmniejszym stopniu. Czułam jak z sekundy na sekundę ciśnienie podnosiło mi się coraz bardziej.
-To jak będzie z tą randką?-spytał stając na chwilę w miejscu.
-Spierdalaj-powiedziałam krótko, patrząc mu w oczy. Ten w tej chwili lekko wzdrygnął rękoma,aby udać, że wypuszcza mnie z nich, przez co ja kurczowo zawiązałam swoje na
 jego szyi, przez co ten znowu zareagował śmiechem.
-Nadal będziesz się upierać przy swoim?-spytał z chytrym uśmiechem.-Wiedz,że jak cię rzucę to tam dalej, na tą najgłębszą wodę.
-Pieprzony szantażysta-powiedziałam w jego stronę ze złością w głosie.
-To jak będzie? Wystarczy, że pójdziemy do klubu. Będę usatysfakcjonowany-powiedział jakby z łaską w głosie i wywracając oczami.
-Dobra, niech ci będzie-powiedziałam ostatecznie choć wiedziałam, że robię błąd, gdyż ten facet wkurzał mnie jak mało kto. Był takim przypadkiem, że poprzez jedno słowo potrafił wyprowadzić mnie z równowagi.
-Obiecaj-szepnął, zbliżając się do mojego ucha z triumfalnym uśmiechem. Ja tylko prychnęłam pod nosem. Zayn zrobił krok w przód, powodując, że byliśmy jeszcze głębiej. Spojrzałam na niego morderczym wzrokiem, a ten uniósł brwi do góry w geście, abym wybrała.
-Dobra! Obiecuję-rzekłam z niezmienioną złością w głosie, a ten przelotnie cmoknął mnie w policzek, po czym w sekundzie zrobił dwa kolejne, duże kroki w przód i znaleźliśmy się pod wodą.
-Pierdolony dupek!-wykrzyczałam w jego stronę, gdy już wynurzyłam się z wody i odgarniałam mokre kosmyki włosów z mojej twarzy.
-Pamiętaj, że obiecałaś-odpowiedział puszczając do mnie oczko, a ja pokazałam mu środkowy palec, a następnie wyszłam z wody i ruszyłam w stronę pojazdów, które były ustawione zaraz koło plaży. Usiadłam na jednym z nich i wyciągnęłam ze swoich spodenek papierosy, które były.. Właściwie to ich już nie było poprzez nagłą i niespodziewaną kąpiel w morzu. Szczęściem było to, iż zostawiłam swój telefon w domu bo z pewnością z niego też nie byłoby już pożytku. Siedziałam wpatrzona w przestrzeń znajdującą się przede mną. Słońce, które gościło dzisiejszego dnia na niebie świeciło z dużą siłą, co rzadko zdarzało się w Londynie, jednak na chwilę obecną tegoroczne lato zapowiadało się pogodnie, ale deszcz, który zawsze był tutaj częstym gościem mógł nas zaskoczyć w każdej chwili.
-Te mokre ubrania na prawdę dobrze na tobie leżą-odezwał się głos koło mojego ucha, który należał do Lou. Odwróciłam się w stronę bruneta, który stanął koło mnie mierząc wzrokiem od dołu do góry. Byłam przemoczona nawet w najmniejszym milimetrze, gdyż Malik nie pozostawił na mnie suchej nitki. Przez biały, mokry t-shirt, który przylegał do mojego ciała przebijał się różowy stanik, a dżinsowe spodenki,które w niektórych miejscach były przeze mnie porozcinane przylepiały się do mojego ciała jeszcze bardziej niż wtedy, gdy były suche.
-Musisz się tak gapić?-spytałam cały czas zdenerwowana tym, co zrobił Zayn.
-Nie mogę sie powstrzymać, przepraszam-odpowiedział Louis, 
szczerząc się do mnie.
-Louis, bo Zayn będzie zazdrosny-powiedział uradowany Harry obejmując nas swoim ramieniem.
-Ty się lepiej zajmij Emilie, bo możesz trafić na odpowiedni moment, aby coś wskórać-powiedziałam do zielonookiego, wskazując skinięciem głowy na blondynkę, która leżała dalej od nas na piasku i rozkoszowała się promieniami słońca, które pieściło dzisiaj każdego z nas. Harry tylko spojrzał na mnie pytająco, a ja tylko uśmiechnęłam się podejrzliwie i kontynuowałam.-Ma kryzys w związku, jeśli można to tak nazwać.
-Co się stało?-spytał z wyraźnym zaciekawieniem na twarzy, a w jego oczach ujrzałam iskierki radości.
-Nie wiem czy powinnam ci to mówić. Spytaj ją, może sama ci powie, a jeśli tego nie zrobi to wtedy przyjdź do mnie, a wszystkiego się dowiesz. Uwierz mi, że będziesz miał powody, żeby nienawidzić tego typa jeszcze bardziej-powiedziałam, ponownie patrząc na loczka. Ten tylko z wyraźnym pytajnikiem, który malował się na jego twarzy ruszył w stronę blondynki. Siedziałam z Louisem w ciszy, obserwując wszystkich dookoła. Harry rozmawiał z Emilie i gołym okiem widać było, że poprawiał jej humor, Nicki z Liamem cały czas siedzieli nierozłączni i żyli w swoim świecie, Niall rozmawiał o czymś zawzięcie z Zaynem, który palił papierosa w seksowny jak zawsze sposób, który dodawał mu męskości, po czym farbowany blondyn ruszył do reszty dzieląc się z nimi jakąś informacją.
-Nie pójdziesz do niego?-spytał z widocznym rozbawieniem na twarzy Lou.
-Nie-odpowiedziałam twardo patrząc przed siebie. Ten tylko wzruszył ramiona i poszedł do reszty. Nasi przyjaciele także dzielili się jakąś wiadomością z Lou, który zareagował na to śmiechem. Zeskakując z czarnego, dwukołowego pojazdu ruszyłam w ich stronę jednak usiadłam na piasku, wpatrując się w fale, które wzajemnie rozbijały się o siebie. Nie patrzyłam na to, co dzieje się wokół mnie i żałowałam, że zgodziłam się na ta cholerną 'przejażdżkę', na którą byłam tak podekscytowana.
-A pani nie wybiera się do domu?-usłyszałam po pewnym czasie koło mojego ucha ponownie dzisiejszego dnia głos mulata. Odwróciłam się w jego stronę i ujrzałam jak wszyscy nasi przyjaciele odjeżdżają na motorach, a na piasku stał jeden, który należał właśnie do Zayna, a wiązało się to z tym, że byłam zmuszona z nim wrócić. Wstałam z pozycji siedzącej, tak abym mogła spojrzeć mu w oczy, 
a następnie powiedziałam:
-Tak bardzo cię to bawi i kręci?
-Na pewno nie bardziej niż ty-odpowiedział, po czym zbliżył się do mnie, składając pocałunek na obojczyku, który był widoczny przez moją skórę, a moje ciało przeszedł przyjemny dreszcz, przez co prawie niewidzialnie kąciki moich ust lekko uniosły się ku górze.
-Jesteś zmuszona jechać ze mną-szepnął mi na ucho, chwytając mnie w talii.
-To ja już wolę iść pieszo-odpowiedziałam, z wymuszonym uśmiechem, po czym sprawnie wyminęłam go i ruszyłam przed siebie. Moje stopy w przyjemny sposób zapadały się pod piaskiem, który gładził moje nogi i sprawiał przyjemność. Minęłam maszynę i nadal szłam nie patrząc za siebie.
-Jesteś pewna, że będziesz szła pieszo kilkadziesiąt kilometrów?-spytał mnie Zayn prawdopodobnie idąc cały czas w niedalekiej odległości za mną.
-Tak-krzyknęłam niewzruszona cały czas patrząc przed siebie i stawiając coraz szybsze kroki. W pewnej chwili usłyszałam jak Zayn odpala silnik pojazdu i rusza w moją stronę. Nie myliłam się i już po kilku sekundach znalazł się koło mnie, gdy wyszłam na szosę.
-Zastanów się dobrze-powiedział, jadąc tempem równym moim krokom i zalotnie uśmiechał się w moją stronę. Ja bez żadnego słowa i nie odwracając się do niego szłam cały czas przed siebie. Zayn widząc moją reakcję nagle skręcił i ruszył w przeciwną stronę. Zrobiłam kilka kroków, po czym zatrzymałam się i czułam, że moje serce lekko przyspieszyło. Odwróciłam się w stronę, w którą ruszył po czym ten zawrócił i ponownie zatrzymał się koło mnie z triumfalnym uśmiechem malującym się na jego twarzy.
-Coś jeszcze?-spytał z drwiną w głosie, po czym przesunął się lekko w przód robiąc mi miejsce.
-Zamknij się-powiedziałam wsiadając na pojazd. Ten zdjął skórzaną kurtkę, którą na sobie miał i dał mi ją w moje ręce. Ja tylko przecząco pokręciłam głową.
-No weź ją, Megan. Jesteś cała mokra, nie chcę by ktoś inny mógł oglądać twoje ciało oprócz mnie-powiedział z udawanym smutkiem na twarzy, a ja nie mogłam powstrzymać uśmiechu, który zagościł na mojej twarzy po czym założyłam na siebie kurtkę, którą Zayn nadal trzymał w ręce. Rękoma opletłam jego tułów i ruszyliśmy przed siebie.
*Kilkadziesiąt minut później, pod domem Megan*
Zeszłam z motoru, na którym jechaliśmy i stanęłam podziwiając pojazd, bo nie sądziłam, że jest z siebie wycisnąć tak dużą prędkość.
-Zdolna bestia-powiedziałam z fascynacją w głosie.
-To fakt, potrafi bardzo dużo-powiedział, klepiąc maszynę dłonią.
-No tak, na pewno więcej niż ty-odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy, po czym ruszyłam w stronę mojego domu, jednak Zayn złapał mnie za nadgarstek i wstając przyciągnął mnie do siebie na bliską odległość przez co czułam jego oddech na swojej twarzy. Bardzo lubiłam to uczucie.
-Zakochasz się we mnie szybciej niż się spodziewasz-rzekł z dumą
 w głosie i kurczowo trzymał mnie w talii.
-Skąd taka pewność?-spytałam, unosząc jedną brew do góry.
-Bo jest w Tobie wiele sprzeczności, skarbie-powiedział po czym z dużą siłą i nachalnością złożył na moich ustach pocałunek. Po chwili oderwałam się od niego i z uśmiechem na twarzy ruszyłam w stronę wejścia do mojego domu.
-Dzisiaj o 20! Pamiętaj!-krzyknął, a ja zamknęłam za sobą drzwi i ruszyłam do swojego pokoju.
*Późnym wieczorem. W klubie*
Alkohol rozgrzewał nasze ciała tak samo, jak my siebie wzajemnie. Procenty znajdujące się w naszej krwi powodowały lepsze humory, ale potrafiliśmy zachować stan normalności. Poruszaliśmy się na parkiecie w rytm muzyki. Zayn błądził rękoma po moim ciele, a ja chwyciłam go za kark lekko zbliżając się do niego jeszcze bardziej, przez co poczułam jego perfumy, które zmieszane były z zapachem papierosowego dymu co ubóstwiałam. Było to najlepsze połączenie nut zapachowych jakie mogłam sobie wymarzyć. Poruszaliśmy się w rytm muzyki, a ja czułam jego oddech na swojej skórze co skutkowało w gęsiej skórce na moim ciele. Zamknęłam oczy i czułam się tak jak wtedy, gdy spotkaliśmy się tutaj pierwszy raz jednak teraz to było coś innego. Czułam, jakby było między nami więcej czegoś nieokreślonego. Zaczęłam powoli otwierać moje powieki i spoglądając przed siebie moje źrenice powiększyły się. Na moim widoku znajdował się chłopak mojej przyjaciółki, który właśnie wciągał amfetaminę lub inną używkę tego rodzaju. Ze względu na to, że miałam z tym styczność rozpoznałam to w ułamku sekundy. Nie wiedziałam czy moje oczy widzą to, co się dzieje na prawdę, czy też to co chciałabym zobaczyć. Odsunęłam się od mulata i chwyciłam go za rękę, ciągnąc za sobą w stronę rozbawionego bruneta w towarzystwie jakiś obcych znajomych, których nigdy nie widziałam. Nagle zatrzymałam się i wyciągnęłam telefon i dyskretnie zrobiłam zdjęcie. Zrezygnowałam z robienia mu wsydu przy wszystkich choć bardzo tego chciałam. Wolałam poczekać na odpowiedni moment, by to zrobić. Odwróciłam się w stronę mojego towarzysza, a jego oczy mówiły same za siebie. Był nie mniej zaskoczony ode mnie na ten widok. Uśmiechnęłam się lekko i pociągnęłam go spowrotem na parkiet.
*Kilka godzin później. W drodze do domu*
Jechaliśmy taksówkę pod dom Emilie, gdyż umówiłyśmy się, że dzisiejszą noc spędzimy u niej razem z Nicki, bo bardzo nas o to prosiła. Wyszliśmy z klubu o godzinie pierwszej, gdyż nie chciałam wracać nad ranem do mojej przyjaciółki, pomimo tego, że zawsze gdy u siebie nocujemy nie śpimy do późnych godzin.Jechaliśmy w ciszy, a ja oparta byłam o ramię Malika i wpatrywałam się w budynki, które minęliśmy. Po kilkunastominutowej drodze, w końcu dotarliśmy pod wyznaczone miejsce. Spojrzałam przez szybę, a to co zobaczyłam spowodowało we mnie nieopisane uczucie. Przed domem stał nikt inny jak Jason, który rozmawiał z Emilie. Szybkim ruchem otworzyłam drzwi, wychodząc z pojazdu, a zaraz za mną Zayn, który trzymał moją dłoń i na chwilę odwrócił mnie w swoją stronę, po czym powiedział:
-Megan, nie za ostro. Proszę-a ja od razu ruszyłam w ich stronę.
-Co tutaj robisz?-powiedziałam w stronę bruneta zaciskając usta w wąską linię. Nie mogłam opanować nerwów, które mną targały i nie mogłam pozwolić na to, aby ktoś krzywdził osobę, która była dla mnie ważna.
-A co ciebie to obchodzi?-spytał rozbawiony tym, co do niego powiedziałam. Jego zachowanie wyraźnie wskazywało na to, że był pod wpływem narkotyków. Spojrzałam kątem oka na Zayna i Emilie, którzy przysłuchiwali się wymianie zdań pomiędzy nami.
-Długo jeszcze będziesz ją oszukiwał?-spytałam, zakładając ręce na klatce piersiowej i ściskając je w pięści, próbując powstrzymać złość.-Pieprzony ćpunie-dodałam, dokładnie wymawiając te dwa słowa i patrząc mu prosto w oczy.
-Megan, przestań się wtrącać! Co ty wygadujesz-odezwała się Emilie, a zaraz w drzwiach pojawiła się Nicki. Wyciągnęłam z kieszeni spodni swojego iPhone'a i pokazałam zdjęcie, które zrobiłam kilka godzin wcześniej w klubie. Oczy blondynki rozszerzyły się i zalały łzami.
-Teraz zaprzeczysz?-zwróciłam się do Jasona, robiąc krok w jego stronę.
-Emilie, to nie tak jak myślisz. Skarbie, daj mi to wytłumaczyć-zaczął w stronę swojej dziewczyny, jednak ta zrobiła krok w tył, wtulając się w Nicki, która stała przerażona całą sytuacją.
-Nicki, weź ją do środka-zwróciłam się do mojej przyjaciółki, a ona zrobiła to, o co ją poprosiła mierząc Jasona wzrokiem.
-Nie pozwolę, abyś ją krzywdził, pierdolony sukinsynu-syknęłam w jego stronę, a ten zdezorientowany zrobił krok w moją stronę.
-Megan, chodź do domu-zwrócił się do mnie cicho Zayn, chwytając mnie za rękę, jednak ja szybko uniknęłam odciągania mnie od Jasona.
-Jeszcze tego pożałujesz, pieprzona dzi..-zaczął jednak ja nie dałam mu skończyć, gdyż mocno zamachnęłam się i z całej siły wymierzyłam potężną pięść w jego stronę. Uderzyłam w niego taką siłą, że upadł na chodnik. Zayn podszedł do niego, chwycił do za koszulkę podnosząc do góry i stawiając na wprost swojej twarzy powiedział z wielką wrogością w głosie:
-Wypierdalaj. Nie chcę cię tutaj widzieć, ani w pobliżu dziewczyn-a następnie szarpnął go, puszczając. Z nosa bruneta leciała krew. Oddalał się od nas, nie spuszczając wzroku, a ja stałam i masowałam swoje kości, które lekko mnie rozbolały od tego uderzenia. Brunet po dłużej chwili zniknął z naszego pola widzenia.
-Wszystko dobrze?-spytał mnie Zayn, przytulając do siebie.
-Tak-odpowiedziałam, powoli wciągając powietrze i wypuszczając je, by uspokoić oddech.
-Nie wiedziałem, że jesteś tak silna-powiedział z uśmiechem na twarzy zarażając mnie nim.
-Jeszcze wielu rzeczy o mnie nie wiesz-odpowiedziałam.-Uważaj, żebyś się nie przekonał o tym na własnej skórze-dodałam udając groźbę.
-Dziękuję za dzisiejsze miłe towarzystwo, Meg-powiedział, a ja tylko szczerze uśmiechnęłam się, co w stosunku do mulata było rzadkim zjawiskiem. Zbliżył się do mnie patrząc głęboko w oczy, po czym przejechał wierzchem dłoni po moim policzku. Przymknął oczy i nasze twarze zaczęły zbliżać się do siebie, a usta zaczęło dzielić kilka milimetrów, a ja czułam przyjemne ciepło rozchodzące się po moim ciele. W ostatniej chwili, która miała być tą, łączącą nas w głębokim pocałunku zwinnie odsunęłam się od niego i szepnęłam na ucho:
-Nie tak prędko, Panie Malik-usłyszałam tylko jego jęk niezadowolenia i ruszyłam w stronę domu Emilie. Ten zatrzymał mnie w progu stając na odległość kilku metrów, a następnie wyszeptał prawie bezgłośne "Dziękuję". Ja tylko lekko uśmiechnęłam się odwracając do niego tyłem i weszłam do środka.

________________________________________________________

Rozdział pojawia się szybko, tak jak mówiłam, a jest o Wasza zasługa :) Dziękuję Wam bardzo za sprawienie mi niespodzianki w postaci takiej ilości komentarzy. To od razu zmotywowało mnie do pisania :) Rozdział wyszedł trochę dłuższy, ale mam nadzieję, że nie będziecie się o to złościć :) Jeżeli się postaracie raz jeszcze to może dodam kolejny rozdział po Nowym Roku? :) Dziękuję Wam za wszystko i czekam na opinie :) 
+Jeżeli macie jakieś pytania dotyczące bohaterów, rozdziałów, bloga, mnie czy czegokolwiek innego możecie śmiało pytać, a ja Wam odpowiem :)

I życzę Wam wszystkiego najlepszego w Nowym Roku! Oczywiście szalonego sylwestra w dobrym towarzystwie i spełnienia wszystkich marzeń :) Aby Nowy Rok był jeszcze lepszy niż poprzedni :)

Mój twitter: https://twitter.com/unrealdreamm
   
♥♥♥